Het uitbreken van de coronacrisis noopte politici tot het nemen van krachtdadige beslissingen. Gedurende de eerste golf was dat onverkort het geval. De bevolking legde grote solidariteit aan de dag. Met de weinige informatie die we over het nieuwe virus in handen hadden, werd getracht de crisis te beheren. Naarmate de crisis aansleepte, werd de oefening steeds complexer, bijvoorbeeld om een evenwicht te zoeken tussen wetenschappers en beleidsmakers.
Op de 14de European Public Health Conference, werd ingegaan op de maatschappelijke aspecten van de coronacrisis. Onderzoekers zochten daarbij antwoorden op de cruciale vragen: Welke systemen kunnen ons in de toekomst helpen om betere en sneller informatie uit te wisselen? Hoe namen landen beslissingen? Waren er verschillen tussen regeringen naar gelang hun ideologische samenstelling? Welke rol speelde de wetenschap hierin?
De Nederlandse Volksvertegenwoordiger Jan Paternotte, D66 voegde daar een dimensie aan toe: “Zeker bij aanvang van de crisis speelde ook het charisma en het leiderschap van de regeringsleider in kwestie een rol. Er werd bijvoorbeeld veel gekeken richting de Franse President Macron en de onvermijdelijke Angela Merkel.” “We konden rekenen op een wetenschappelijk team, ” vult Maggie aan. “We namen beslissingen die sinds wereld oorlog II ongezien waren. Dat vergde van wetenschappers, bevolking en beleidsmaker enorm veel moed.” Naarmate de crisis duurde, werd de situatie niet eenvoudiger want ook de socio-economische problemen kwamen sterk naar voor. Zij dienden ook een antwoord te krijgen. We mochten bovendien het mentale welzijn van de bevolking niet uit het oog verliezen.” Tot slot kwamen de panelisten tot de conclusie dat voor een adequate aanpak van dergelijke gezondheidscrisissen in de toekomst meer en sterkere internationale samenwerking nodig zal zijn.
Meer info over de sprekers en de gemaakte analyses zijn beschikbaar via de website met de publicaties van de 14th European Public Health Conference.
SHARE