Bij het verhoor van slachtoffers of getuigen voorziet de wet in de mogelijkheid van een audiovisuele opname. Dat om te vermijden dat deze personen steeds opnieuw hetzelfde (pijnlijke) verhaal dienen te vertellen over verschrikkelijke feiten die ze hebben meegemaakt. Bij minderjarige slachtoffers van zedenfeiten is de audiovisuele opname al de regel; bij meerderjarigen vindt de opname pas plaats wanneer de procureur des Konings of de onderzoeksrechter het beveelt. Met dit wetsvoorstel willen we dat principe omkeren. “Om meerderjarigen beter te beschermen tegen de traumatiserende effecten van herhaaldelijk verhoor wil dit wetsvoorstel ook voor hen de opname veralgemenen bij erg gevoelig liggende feiten”, stelt Kamerlid Katja Gabriëls (Open Vld).
In navolging van de aanbevelingen die werden uitgebracht door de bijzondere commissie Seksueel Misbruik, werd het audiovisueel verhoor van minderjarige slachtoffers of getuigen van bepaalde feiten als principe ingeschreven in het Wetboek van strafvordering. “Een goede stap, want het kan bijzonder traumatiserend zijn om een verhaal/getuigenis over een feit verschillende keren opnieuw te moeten doen”, stelt Kamerlid Gabriëls.
Voor deze beslissing werd vertrokken van het uitgangspunt van de bijzondere kwetsbaarheid van minderjarigen. “Deze groep verdient natuurlijk bijzondere bescherming, maar we kunnen dit principe van het audiovisueel verhoor ook uitbreiden naar meerderjarigen”, stelt Gabriëls. Op die manier zouden bijvoorbeeld slachtoffers van een verkrachting hun verhaal maar één keer moeten doen, in plaats van verschillende keren. Dat was ook een aanbeveling die naar voor kwam tijdens de hoorzittingen Maatschappelijke Emancipatie over de problematiek van verkrachtingen vorige legislatuur. “Meerderjarigen die het slachtoffer werden of getuige waren van zedenfeiten zijn zeer sterk vragende partij om ook voor hen audiovisuele verhoren de regel te maken. Met dit voorstel komen we aan die vraag tegemoet”, zegt Gabriëls.
Het wetsvoorstel gaat uit van het principe dat er dus een audiovisuele opname moet plaatvinden, maar de procureur of de onderzoeksrechter kunnen anders beslissen. Wanneer zij dit doen, zal dit met een gemotiveerde beslissing moeten zijn. “Er wordt niet gekozen voor een principiële verplichting voor alle feiten, maar enkel voor bepaalde, erg gevoelig liggende, feiten. Hierin voorzien voor elk mogelijk strafbaar feit, zou disproportioneel zijn, onder meer qua inzet van mensen en middelen”, legt Gabriëls uit.
De regeling der werkzaamheden van dit wetsvoorstel vond vandaag (3/3) plaats in de Commissie Justitie. Egbert Lachaert en Goedele Liekens zijn mede-indieners.
SHARE