Brief van Eerste Minister Alexander De Croo aan de klimaatjongeren.
Beste klimaatjongeren,
Maandag hadden we op de Klimaattop COP27 in Egypte een goed en constructief gesprek. Ik merkte bij jullie ontzettend veel engagement om samen de strijd tegen de klimaatverandering te voeren. Weg van de slogans. Op een positieve manier, op basis van feiten en wetenschap. Jullie straalden een echte can do-mentaliteit uit, die ik zo kan smaken.
Groot was dan ook mijn verrassing toen jullie na mijn toespraak plots negatief klonken. “Vijf minuten, nul inhoud” klonk het. Jullie hadden geen goed woord voor de positieve aanpak die ik naar voorschoof. Een aanpak die inzet op technologie en op ons menselijk kunnen. “Een leugen” las ik, “een rad voor de ogen.”
Ik denk inderdaad dat het niet helpt om zoals de VN-baas te spreken over “de klimaathel” en “collectieve zelfmoord”. Begrijp me niet verkeerd. Ik woon in Brakel, op het platteland in onze mooie Vlaamse Ardennen, en ook ik zie elke dag hoe onze boeren worstelen met het klimaat. De zomers te droog, de winters te nat. De ene dag dreigt de oogst te verschrompelen, de andere dag verzuipen de velden. Ik ben de laatste die de ogen zal sluiten voor de grote uitdaging waarvoor we staan. Maar ik geloof ook dat we dit kunnen aanpakken. Paniek en angstzaaerij helpt ons geen meter vooruit.
En ja, ik geloof ook dat technologie onze redding zal zijn. Maar het is geen blind geloof. Ik geloof het omdat ik het zie gebeuren. In Egypte hadden we een grote delegatie Belgische ondernemers mee: havenbazen, waterstofingenieurs, windmolenbouwers.
Ik zag er hoe onze baggeraars zichzelf heruitvinden als groene bouwmeesters. Het slijk dat ze opbaggeren, herbruiken ze om woestijnen vruchtbaar te maken voor landbouw. Belgische bedrijven zijn vandaag al actief in tal van Afrikaanse landen om grootschalige zonne- en windparken aan te leggen om groene waterstof op te wekken die we kunnen gebruiken voor om de industrie hier bij ons een groene omslag te laten maken.
Ik geloof in onze menselijke vindingrijkheid en creativiteit. In ons vermogen om de dingen steeds beter te maken. In de jaren ’90 had een doorsnee windmolen wieken van 17 meter. Eén zo’n windmolen wekte net genoeg energie op om een kleine woonwijk van stroom te voorzien. Vandaag zijn er windturbines met een spanwijdte groter dan een airbus A380. Ze kunnen een heel Vlaams dorp van stroom voorzien. Op tien jaar tijd heeft België zo een windmolenpark op zee gebouwd dat de capaciteit heeft van een uit de kluiten gewassen kerncentrale. We waren als land één van de eersten om daarop in te zetten. Vandaag zijn we wereldtop in windenergie op zee. Het buitenland benijdt ons daar om.
Onze Belgische bedrijven zorgen voor klimaatoplossingen van de noord- tot de zuidpool. Ze zijn niet het probleem, ze zijn nét de oplossing. En daar mogen we best wat trotser op zijn. Onze bedrijven, ingenieurs en experten behoren tot de besten ter wereld. Of het nu over groene waterstof gaat, windparken op zee of groene baggerprojecten: België is een klein land met grootse klimaatoplossingen.
En net als blinde paniek, lost voortdurend met het vingertje zwaaien evenmin iets op. Misschien dat het blokkeren van enkele privéjets oplucht, maar het verandert nul komma nul aan de klimaatuitdaging. Ja, de hele luchtvaartsector is verantwoordelijk voor een dikke 2 procent van alle CO2-uitstoot in de wereld. Maar binnen enkele jaren zal de CO2-uitstoot van alle datacenters waarop jullie smartphones, tablets en laptops draaien even groot zijn als die van alle vliegtuigen samen. Sommigen roepen “Just Stop Oil”. Het antwoord daarop zou evengoed kunnen zijn “Stop Using Your Phone.”
Mijn punt is niet dat jullie van die telefoon afmoeten, maar wel dat er betere oplossingen zijn. Onze ingenieurs en technici moeten ervoor zorgen dat net via betere technologie iedereen haar of zijn telefoon kan houden op een duurzame én betaalbare manier. Net zoals ze ervoor zullen zorgen dat we binnekort met elektrische vliegtuigen korte afstanden kunnen afleggen. Zo geven we mensen meer vrijheid en houden we tegelijk onze planeet gezond.
Eén van jullie verweet mijn technologie-agenda “uit de jaren 70” te stammen. Maar het is net de klimaatagenda van “minder, minder, minder” die uit de ‘jaren stillekes’ komt. Het zullen precies technologie en onze menselijke ondernemingszin zijn die ervoor zullen zorgen dat ons goede leven kunnen behouden en tegelijk de uitstoot drastisch terugdringen.
Het is voor mij al enige tijd duidelijk dat we voor een agenda van minder niemand meekrijgen: niet in eigen land, niet in Europa, niet in China, de VS of de rest van de wereld en al helemaal niet de huidige generatie jongeren waarvoor onze Vlaamse kerktoren vele maten te klein is (en gelukkig maar!).
Ik heb in mijn toespraak overigens helemaal niet uitgehaald naar de jongeren. Integendeel. Ik riep net op om het samen te doen omdat ik er rotsvast van overtuigd ben dat we dan zullen slagen!
Waar ik me wel tegen afzet is het klimaatvandalisme. Met een afbraakcultuur bereik je niets; Je maakt de problemen alleen nog maar groter, je jaagt er mensen mee weg en haalt het draagvlak voor de klimaatagenda helemaal onderuit.
In plaats van bruuskeren, polariseren en vernietigen, moeten we precies het tegenovergestelde doen. We moeten ervoor zorgen dat iedereen mee is. We mogen niet blind zijn voor het feit dat heel wat mensen grote vragen of ze dit allemaal nog wel zullen betalen. Het klimaat is niet geholpen met voorstellen die enkel haalbaar zijn voor wie stevig wat geld op de bank heeft staan.
Laat ons dus het gesprek verderzetten. En vooral: laat ons dit samen doen. Overal het doel zijn we het alvast eens: een leefbare planeet, waar iedereen meekan en in alle vrijheid van het leven kan genieten!
Positieve groet!
Alexander De Croo
SHARE