Het eerste wetsvoorstel maakt mogelijk dat de ambtenaar van de burgerlijke stand – in geval van eenzijdige beëindiging van de wettelijke samenwoning – de beëindiging niet meer moet betekenen per deurwaarder aan de andere partij, maar er alleen kennis van moet geven per aangetekende brief.
"Een groot aantal samenlevingscontracten wordt niet officieel maar wel de facto ontbonden. Koppels gaan uit elkaar zonder het contract te verbreken. Het gebeurt steeds vaker dat de dienst bevolking van de gemeente vaststelt dat de persoon met een samenlevingscontract al een nieuwe relatie heeft. Dat komt omdat veel koppels na hun breuk niet meer in staat zijn om samen naar het gemeentehuis te gaan om te verklaren dat de wettelijke samenwoning beëindigd is. Het is dan wel mogelijk voor één van beiden om dit te doen, maar de eenzijdige beëindiging moet dan door een deurwaarder betekend worden. Dit kost echter ongeveer 180 euro en dat is een struikelsteen. Het niet melden van de beëindiging kan echter belangrijke gevolgen hebben, bijvoorbeeld bij overlijden", zegt Lahaye-Battheu.
Haar tweede wetsvoorstel geeft wettelijk samenwonenden meer mogelijkheden om op te treden in de rechtbank. “Momenteel kunnen partijen voor de vrederechter, de rechtbank van koophandel en de arbeidsgerechten enkel vertegenwoordigd worden door hun echtgenoot of een bloed- of aanverwant. Dat moet ook mogelijk zijn voor wettelijk samenwonenden”, zegt Lahaye-Battheu.
De wet die de wettelijke samenwoning invoerde en aan de verschillende vormen van samenwoning een officieel karakter gaf, is intussen 15 jaar van kracht. "De populariteit van de wettelijke samenwoning kan worden toegeschreven aan de voordelen ervan. Er zijn immers minder rechten en plichten aan gekoppeld dan bij het huwelijk, maar tegelijkertijd zijn de partners juridisch beschermd, bijvoorbeeld inzake het vermogen en het erfrecht", aldus Lahaye-Battheu.
SHARE