Beste kandidaten, Beste militanten, Beste liberale vrienden,
Fantastisch. Fantastisch met hoeveel jullie hier zijn vanavond. Fantastisch om te zien met hoeveel enthousiasme en strijdbaarheid jullie hier zijn gekomen. Vanuit het hele land.
Ook fantastisch om jullie de voorbije weken bezig te zien.
Op de markten. Bij evenementen. Deur aan deur.
Jullie waren ‘all over the place’.
Overal borden en affiches in het straatbeeld. In weides, voortuinen, aan ramen.
Allemaal mooi uitgedost. Strak in het pak, netjes naar de kapper gegaan of… Stefaan, gewoon in uw wit marcelleke.
Moet kunnen. Kunnen zijn wie je bent. Je bent liberaal of je bent het niet.
In de brievenbussen. Met kaartjes, folders en zelfs hele kranten. Dankzij jullie lieten we ons niet onbetuigd in ‘The Battle of the Brievenbus’.
En online. Man man man. Hoeveel filmpjes heb ik niet gezien als ik aan het scrollen was? Honderden. Op alle kanalen, blijkbaar ook op Grindr. Dat heb ik alleen maar van horen zeggen.
Van al onze kandidaten. En wat een creativiteit.
Zelfs Alexander zit nu op Tiktok. Ik had nu wel gedacht, Alexander, dat je met Joe Biden een filmpje ging opnemen. Een dansje samen. De Maccarena, bijvoorbeeld. Daarvoor ga je toch eens moeten terugvliegen.
Alle gekheid op een stokje, jullie waren en zijn fantastisch.
Jullie gedrevenheid, jullie strijdbaarheid, om te vechten voor elke stem.
Dat gaf mij, dat gaf ons, de lijsttrekkers, tonnen energie.
Om het beste van ons zelf te geven.
Om – bergop en tegen de wind in – harder te trappen. Nog een tandje bij te steken.
Dikke merci daarvoor. En daarom een dik verdiend applaus van ons voor jullie allemaal!
Beste vrienden,
We staan op 4 dagen van de verkiezingen. De laatste rechte lijn dus. De eindspurt is ingezet.
En dus wordt de keuze op scherp gesteld.
Wordt het steeds duidelijker wat partijen willen.
Voor welke samenleving ze staan?
Hoe ze ons land in de komende jaren willen besturen en vormgeven?
En komen ook meer en meer de kleine lettertjes naar boven.
Hoe langer de campagne duurt, hoe meer de maskers afvallen.
En hoe duidelijker het wordt waarom er een sterke liberale partij in Vlaanderen nodig is.
Kiezen voor Open Vld is kiezen voor sociaal-economische hervormingen in plaats van meer belastingen.
We zijn de enige partij die vindt dat we al genoeg belastingen betalen.
Alle andere partijen trekken volop de belastingschuif open. De ene al meer dan de andere.
Groen is de absolute belastingkampioen: 22 miljard euro extra belastingen.
De PS staat op plaats 2: 18,8 miljard euro nieuwe belastingen.
Hun Vlaamse kameraden behalen brons. Vooruit wil 17 miljard euro nieuwe lasten.
Meer belastingen op het spaargeld van mensen. Bedrijfswagens afschaffen. Of 1 miljard euro extra erfenisrechten.
Onbegrijpelijk: Open Vld heeft in de voorbije jaren de taks op verdriet systematisch verlaagd.
En wij zijn zeer duidelijk als het om belastingen gaat: de enige weg hier is verder naar beneden. Achteruit. Niet vooruit.
Nee. Wij kiezen niet voor de gemakkelijke weg van extra belastingen. Want dat vernietigt groei, vernietigt jobs, vernietigt welvaart.
Bij ons geen belastingplan, maar een groeiplan.
Wij kiezen voor hervormingen. Voor meer mensen aan het werk.
Want enkel zo kunnen we onze pensioenen, onze gezondheidszorgen blijven betalen. Alleen zo kunnen we onze welvaart behouden en versterken.
Guller voor wie werkt. Strenger voor wie niet wil werken.
Werken meer doen lonen, door de belastingen te verlagen.
Het is jullie wellicht ook opgevallen: ons voorstel om het verschil tussen werken en niet-werken groter te maken, tot minstens 500 euro netto per maand, is intussen door heel wat partijen overgenomen.
We hadden er een patent moeten op nemen.
Maar ik juich dat toe.
Maar wij zijn het origineel.
Als het gaat over de portemonnee van de mensen, de jobs van de mensen, over het doen groeien van onze economie, dan kan je maar bij één partij zijn.
Bij ons liberalen. Bij ons Open Vld.
Ook als het gaat over de vrijheid van mensen.
Ook hier vallen de maskers af.
Spotten met holebi’s. Lachen met transgenders. Lachen met jongeren die worstelen met zichzelf. Vrouwen terug aan de haard. Kinderen baren voor hun dertigste. Recht op abortus inperken. Kliklijnen voor leerkrachten met een andere mening. Journalisten intimideren. Kritische organisaties financieel droogleggen. Een regeringscommissaris tegen woke.
Niet alleen in de VS. Niet alleen in Hongarije. Niet alleen in Italië. Nee. Bij ons. Hier in Vlaanderen.
Hoe langer deze campagne duurt, hoe meer de maskers van extreem-rechts opieuw afvallen. Hoe meer de ware aard van Vlaams Belang naar boven komt.
En dus hoe meer ook onze vrijheid zondag in het geding is.
Die van jongeren.
Die van vrouwen.
Die van mensen met een eigen mening.
Die van ons allemaal.
Ik zeg u: handen af van onze vrijheid.
Mijn leven, mijnheer Van Grieken? Dat, “dat gade gij niet bepalen”. Dat zal ik zelf wel doen.
Baas over eigen leven.
Baas over eigen buik.
Vrij om te zijn wie je bent. Graag te zien wie je wil.
Vrij om een leven te leiden zoals jij dat zelf wil.
Vrij om ook zelf te bepalen wanneer je hét lijden wil stoppen.
Dat is Open Vld.
Dat zijn wij liberalen.
Overal waar extreemrechts en conservatieven de rechten en vrijheden van mensen bedreigen zullen ze ons, liberalen, op hun weg vinden. Want niets is zo dierbaar als onze vrijheid.
Ook dat is een reden waarom een sterke liberale partij nodig is in Vlaanderen.
Beste vrienden,
Er is nog een laatste keuze die de voorbije dagen op scherp is gesteld.
De keuze voor wie het meest geschikt is om dit land te leiden.
Bart De Wever of Alexander De Croo?
Bart De Wever, de leider van NVA, de partij die al 14 jaar de grootste is, maar die nog nooit zijn nek heeft uitgestoken. Die minister-president ging worden. Die premier ging worden. Maar die, als puntje bij paaltje kwam, steeds opnieuw ging schuilen in het stadhuis van Antwerpen. Vluchtend voor elke verantwoordelijkheid.
Of Alexander De Croo die wél zijn nek uitstak als het moest.
Die ons land door de grootste crisis sinds de tweede wereldoorlog heeft geloodst.
Met groot succes. Die de mensen hun job, hun inkomen, hun welvaart heeft beschermd. Die zelfstandigen hun zaak heeft beschermd, bedrijven hun voortbestaan.
Die ervoor gezorgd heeft dat we als land sterker uit de crisis zijn gekomen.
Bart De Wever die mordicus blijft vasthouden aan de ontmanteling, de splitsing van ons land.
Die ons opnieuw wil meeslepen in uitzichtloos communautair geruzie.
En binnen twee jaar de mensen alweer terug naar de stembus wil sturen. Voor nieuwe verkiezingen.
Dat is het cynische recept voor 2 jaar politieke stilstand.
2 jaar tijdverlies.
2 jaar die ons land miljarden zullen kosten.
Of Alexander De Croo die meteen aan de slag wil. Om een centrumrechtse hervormingsregering op been te brengen.
Een sterke regering, voor de volle vijf jaar.
Die op 15 oktober al een meerjarenbegroting indient bij Europa. En zo ons land op het spoor zet naar een sterker land. Naar meer welvaart.
En die daarmee dat doet wat mensen, wat ondernemers, massaal vragen: geen stilstand, geen communautair geruzie na 9 juni, maar politici die hun job doen.
De keuze, tenslotte, tussen Bart De Wever, die er zelf niet in gelooft. Die het tegen zijn zin doet. Die een land wil leiden om het kapot te maken. Die eigenlijk iedereen kapot wil maken.
Of Alexander De Croo, die weet wat het is om dit land te leiden. In moeilijke omstandigheden. Die mensen kan verbinden. Die gelooft in ons land en het sterker wil maken. Alexander, die met zijn ervaring de juiste man op de juiste plaats is om ons land door onzekere tijden te loodsen.
Beste vrienden,
Nog 4 dagen.
Nog 4 dagen om de baan op te gaan.
Om mensen te overtuigen.
Meer dan 1 miljoen Vlamingen hebben nog niet beslist. Twijfelen nog.
Dat zijn 1 miljoen potentiële keizers voor onze partij.
Voor Open Vld.
Voor een regering die hervormt, in plaats van belast.
Voor een regering die onze vrijheden beschermt, in plaats van afbreekt.
Voor Alexander De Croo, een premier die verbindt in plaats van verdeelt, die hoop geeft in plaats van angst aanwakkert, die ons land sterker wil maken, in plaats van het te splitsen.
De inzet van de verkiezingen was nog nooit zo helder. Nog nooit zo groot.
Er staat veel op het spel.
Het gaat over uw welvaart. Uw vrijheid.
Onze strijdbaarheid was daarom nog nooit zo groot.
Ik reken op jullie.
Danku