Dat komt omdat je ‘t al hebt gelezen, in de economiekatern of in een interview met een CEO. Ondernemingen worden vaak geconfronteerd met situaties waarin zowel interne als externe omstandigheden hen dwingen tot fundamentele keuzes. En wat blijkt: wie het sop én de kool wil sparen, wie die keuzes niet durft maken, haalt meestal bakzeil. Apple bijvoorbeeld was een bedrijf dat niet goed wist welke kant op te gaan net voordat het Steve Jobs in 1997 opnieuw in huis nam. De rest is geschiedenis.
Onze Belgische Defensie bevindt zich op zo’n kruispunt in haar geschiedenis. Wereldwijd gerespecteerd voor haar bijdrages in onder meer de Balkan, Afghanistan en Lybië, maar ook met veel uitdagingen. Meer slagkracht creëren met minder mankracht. 400 miljoen besparen op een budget van om en bij de 2 miljard. De vergrijzing van het personeel – goed voor 70% van dat budget – opvangen. En ook nog eens dure knopen doorhakken, zoals het gevechtsvliegtuigendossier. De NAVO raadt in een recent doorlichtingsrapport alvast af onze fregatten te vervangen.
Ook de wereld waarin ons leger moet opereren verandert. Een agressiever Rusland en Islamitische Staat zijn de eerste externe dreigingen die ons te binnen schieten. Erg complexe dreigingen bovendien, waarbij we zowel de veiligheid en vrijheid van onze burgers, én de stabiliteit in Europa en haar naburige regio’s moeten zien te waarborgen. Komen daar nog twee nieuwe dimensies bij: de ruimte en het internet. Ook dat vergt aanpassing.
De vraag is dan: heeft het zin om zowel blind te besparen en blind alles te willen vernieuwen? Willen we ons leger zoals het is zo goed en zo kwaad mogelijk conserveren, of kiezen we resoluut – offensief – voor een toekomstgerichte hervorming, gebaseerd op duidelijke keuzes? Wij pleiten voor dat laatste.
Wanneer we ons vragen stellen bij de een krijgsmacht die zowel ter land, ter zee als in de lucht wil uitblinken, dan is dat net omdat we niet geloven dat het Belgische leger ooit nog alleen ten strijde zal trekken. Dat zal altijd in internationale coalities zijn. De tijd dat ons leger enkel het eigen territorium moest verdedigen, is al lang voorbij. Vandaag moet ons leger vooral inschakelbaar zijn, en een specialist in een aantal essentiële taken.
Zo wordt het Belgisch leger wereldwijd geroemd om verscheidene eenheden zoals onderandere de mijnenjagers, transportvliegtuigen en commando’s. We zijn er dan ook terecht trots op. Laat ons verder inzetten op die sterktes en kennis, ze verder ontwikkelen. Ja, zo’n keuze houdt dan ook in dat je andere pistes niet meer verder bewandelt. Het is evenwel een aanpak die meer perspectief op de toekomst biedt dan blindelings alles vernieuwen, maar dan met de kaasschaaf ernaast.
Wij pleiten voor een krijgsmacht dat niet meer alle dimensies wil bestrijken, maar zich slim en dus complementair inpast in EU – en NATO-verband. De Europese top van juni dit jaar zal zich buigen over de toekomst van de EU-defensie. Dit geeft ons als België diverse mogelijkheden. Wij kunnen onze specialisaties verder aanscherpen, verstandige investeringen doen in ons leger en besparen op het algemeen budget zonder een geamputeerd leger over te houden. Zo houden we ons imago tegenover onze bondgenoten hoog. En Europa krijgt dan een leger samengesteld uit gespecialiseerd eenheden van de lidstaten. Win-win.
Dus: ja, België heeft een leger nodig. Het is een essentieel ingrediënt van een geloofwaardig extern beleid dat gebaseerd op de drie D’s: development (ontwikkelingssamenwerking), defense (leger) en diplomacy (buitenlandse zaken). Met haar militaire en humanitaire taak, een grote en aantrekkelijke werkgever bovendien, verdient ons leger een toekomstgerichte horizon. Die ligt volgens ons ontegensprekelijk in Europa, en in specialisatie.
Europees parlementslid
Hilde Vautmans
SHARE