Voormalig Vlaams minister van ruimtelijke ordening is altijd voorstander geweest van de zgn. stilzwijgende vergunning. Dat betekent dat wanneer een burger een aanvraag indient die aan alle vereisten voldoet, de vergunning geacht wordt te zijn vergund wanneer de administratie binnen duidelijk voorziene termijnen niet reageert. Bij het totstandkomen van de Vlaamse Codex Ruimtelijke Ordening was Open VLD voorstander van de invoering van zo’n lex silencio. Omdat CD&V en sp.a tegen waren, kwam deze stilzwijgende vergunning er niet. Ook UNIZO vraagt vandaag om eenvoudigere vergunningen en meer rechtszekerheid daaromtrent.
In de conceptnota die Dirk Van Mechelen indiende voor een nieuw onroerend erfgoeddecreet stond die stilzwijgende vergunning opnieuw expliciet opgenomen. De huidige Vlaamse meerderheid (CD&V, N-VA en sp.a) weigerde deze piste opnieuw te volgen. In het nieuwe onroerend erfgoeddecreet wordt vastgehouden aan de oude, logge procedures.
“Minister-president Kris Peeters heeft altijd de mond vol van snelle afhandeling van procedures en vergunningen. In de praktijk loopt gelijk welke procedure voor een groot bouw- of infrastructuurprojec vast in de wirwar aan procedures. Eén van de oorzaken is precies dat er geen vaste termijnen worden gehanteerd. De Vlaamse overheid kan op die manier aanvragen gedurende maanden of jaren in beraad houden, zonder dat er enige sanctie tegenover staat. Stilzwijgende toestemming zou betekenen dat er binnen een redelijke termijn een standpunt moet worden ingenomen of dat het dossier anders aanvaard wordt”, zegt voormalig minister van ruimtelijke ordening Dirk Van Mechelen.
“Kijk naar de Raad voor Vergunningsbetwistingen, de eerste Vlaamse rechtbank. Wanbestuur bij deze Vlaamse Regering heeft ertoe geleid dat dossiers uit 2009 en 2010 nog altijd op behandeling wachten. Nochtans bewijst de praktijk dat vertrouwen in de burger procedures kan versoepelen. Kijk naar wat we in de VCRO hebben gedaan met de uitbreiding van de meldingsplicht. Ook werd door sommige partijen sceptisch op gereageerd. Vandaag werkt dat systeem perfect. Het zorgt voor een snelle doorstroming van dossiers en de betrokken ambtenaren ruimtelijke ordening kunnen zich met de echt belangrijke aanvragen bezighouden”, gaat Van Mechelen verder.
“Het klopt dat de Raad van State op basis van het verdrag van Aarhus een aantal bezwaren heeft gemaakt. Het feit dat in Nederland stelselmatig de lex silencio positivo wordt ingevoerd, en bij mijn weten maakt Nederland ook deel uit van de Europese Unie, toont echter aan dat het kan. Kris Peeters zou beter bij het bilateraal overleg met zijn Nederlandse collega’s eens navragen hoe zij een en ander hebben aangepakt, in plaats van zijn hoofd in het zand te steken. Wie gelooft deze regering na het brokkenparcours dat zij heeft gereden nog als zij beweert voor versnelling van procedures te zijn. Ondertussen lijdt onze economie meer dan ooit onder onze regeldrift. De Vlaamse meerderheidspartijen zouden daar beter werk van”, besluit Gwendolyn Rutten.
SHARE