Beste liberale vrienden,
Vooreerst wil ik enkele mensen bedanken. In de eerste plaats Stephanie. Onze congresvoorzitter. Ze had geen gemakkelijke taak. Maar ze heeft die met brio vervuld. In de haar gekende, gedreven, ontwapenende stijl. Dankjewel Stephanie.
Ook wil ik Bert en Vincent danken. Ja we hebben discussies gehad. Soms fel. Maar dat hoort bij een liberale partij. We kunnen dan wel andere meningen hebben over de te volgen weg, maar over de bestemming zijn we het eens: een sterkere Open Vld. Een sterkere liberale partij in Vlaanderen. Dankuwel.
En natuurlijk wil ik jullie allemaal bedanken. Om hier vandaag zo massaal te zijn. En om mij het vertrouwen te hebben gegeven onze partij in het komende jaar te leiden.
Beste vrienden,
We staan op minder dan 9 maanden van de Europese, federale en regionale parlementsverkiezingen. De inzet is torenhoog. Voor onze partij. Evident. Daar hebben we het vandaag al over gehad. Maar ook torenhoog voor ons land. Voor onze samenleving. Voor onze toekomst.
Er heerst vandaag heel wat onbehagen bij mensen. Veel angst en onzekerheid. Veel twijfel. Wie met mensen praat hoort vaak dezelfde vragen. Zal ik mijn facturen nog kunnen betalen? Ga ik mijn job kunnen houden? Zullen mijn kinderen nog een eigen woning kunnen kopen? Maar ook: ga ik me nog thuis voelen in mijn dorp? Is de wereld nog veilig? Is mijn straat nog veilig?
Vragen die we ernstig moeten nemen. Niet onder de mat vegen.
Vragen die extremisten misbruiken. Om de angst te vergroten. Om afgunst te versterken. Of om haat te verspreiden. En ze lijken daarin te lukken. Veel mensen geloven dat al deze vragen met één pennentrek, met één simpele maatregel, kunnen opgelost worden.
Maar iedereen weet dat het sprookjes zijn. Extremistische, communistische sprookjes, die ultiem leiden tot nachtmerries. Tot minder zekerheid. Minder welvaart. Minder vrijheid. Daarom dat wij liberalen nooit met die extremisten zullen samenwerken. Fascisme, racisme, communisme zijn onverzoenbaar met liberalisme.
Meer dan ooit moeten we opkomen voor onze liberale overtuiging. Want meer dan ooit worden onze idealen in vraag gesteld.
Onze vrijheden. Kijk naar het protest tegen lessen seksuele opvoeding in het Franstalig onderwijs. Rechts-extremisten en islamfanatici verzetten zich hand in hand tegen de vrijheid van onderwijs. Er worden zelfs scholen voor in brand gestoken. Waarom? Omdat ze niet willen dat onze kinderen en jongeren lessen krijgen die hen weerbaarder maken. Tegen grensoverschrijdend gedrag. Tegen misbruik. En dat op een moment dat we allemaal gedegouteerd kijken naar Godvergeten. Met wansmakelijke getuigenissen over misbruiken in de kerk. Aan die rechts-extremisten en islamfanatici zeg ik klaar en duidelijk: handen af van onze vrijheid.
Kijk ook naar Jef. En vele anderen. Die jammer genoeg slachtoffer zijn van gay-bashing. Van homohaat. Die niet meer vrij kunnen zijn wie ze zijn. Zonder angst voor lijf en leden. 20 jaar geleden waren we het tweede land ter wereld dat het homohuwelijk invoerde. Onder een liberale premier. Vandaag stellen extremisten hun vrijheid terug in vraag. Ook hier zeg ik duidelijk: handen af van onze vrijheid
Wij liberalen zijn ook vooruitgangsoptimisten. En ook dat wordt vandaag belaagd. Doemdenkers en onheilsprofeten proberen mensen te overtuigen dat niets nog lukt. Om zo de weg te banen voor radicale oplossingen. Zoals de splitsing van ons land.
“Rien ne va plus” zegt De Wever. Dus moeten we ons land nog meer opsplitsen. Nog meer verdelen. Alsof dat leidt tot efficiënter bestuur? Herinner u corona: 8 ministers van volksgezondheid. Wij passen voor meer structuren, meer versnippering. Wij willen vooral een staatsvermindering. Een efficiënter land. Een land dat werkt. Dat de belastingbetaler minder geld kost.
En we passen al zeker voor nog eens 500 dagen onderhandelen in een kasteel. Want we weten waartoe dat geleid heeft na de vorige verkiezingen: een factuur van 10 miljard euro die we nu nog steeds afbetalen. Wij willen na de verkiezingen dat er snel een regering is. Die meteen aan de slag gaat. En die de problemen van de mensen, de gezinnen en de bedrijven aanpakt.
Pessimisme zien we ook in de aanpak van het klimaat. Zoals de Britse premier. Hij werpt nu al de handdoek. Stelt noodzakelijke ingrepen uit. En botst meteen op weerstand, ook van zijn eigen industrie. Die zich net wil klaarmaken voor de toekomst. Terecht. Stilstaan is geen optie.
Achteruitgaan nog veel minder. En dat is wat de eco-extremisten willen. Door nieuwe investeringen, zoals Ineos in Antwerpen, tegen te houden. Die denken het klimaat te redden door de groei te saboteren. We gaan het klimaat niet redden met minder groei, maar net met meer groei. Met meer innovatie. Met nieuwe technieken.
Geen stiltand. Geen achteruitgang. Wij, liberalen, geloven in vooruitgang. Ook in de klimaatdiscussie.
Beste vrienden,
Opkomen voor onze vrijheden. Ingaan tegen het pessimisme en defaitisme. Problemen niet alleen benoemen, maar ze ook aanpakken. We zeggen het niet alleen, we doen het ook.
Sven in de Brusselse regering. Die de onroerende voorheffing verlaagde waardoor een woning kopen in Brussel goedkoper werd. Of die 10.000 extra plaatsen creëerde in het Nederlandstalig onderwijs.
Bart en Lydia in de Vlaamse regering. Die de Jobbonus invoerden. Tot 600 euro extra netto per jaar voor 730.000 werkende Vlamingen met een laag loon. Wij zeggen niet alleen “werken beter belonen”, we doén het ook. En die de gemeenschapsdienst voor langdurig werkzoekenden invoerden. In deze tijden van vele tienduizenden openstaande vacatures kunnen we niet aanvaarden dat mensen die al langer dan twee jaar werkzoekend zijn, aan hun lot worden overgelaten.
En Alexander, Vincent en Alexia in de federale regering. Een moeilijke regering met zeven partijen. Maar een regering die ons land uit twee grote crisissen heeft geleid: de corona crisis en de energiecrisis. Crisissen waar ons land sterker is uit gekomen dan al onze buurlanden. Onze groei trok sneller aan. De koopkracht van onze gezinnen werd nergens zo goed beschermd. Een regering die zorgde voor 250.000 extra jobs, die de pensioenen van 300.000 zelfstandigen verhoogde en die twee kerncentrales open houdt, waardoor we betaalbare energie kunnen blijven garanderen voor onze gezinnen en bedrijven.
We maken het verschil. In elke regering. Met onze ideeën en voorstellen. En met onze aanpak. Geen ultimatums of oekazes. Geen blokkeringen of provocaties. Maar samenwerken. Oplossingen zoeken. En resultaat boeken. Geen stokken in de wielen steken, maar aan de kar trekken.
Dat is onze sterkte. En dat doen we overal waar we besturen. Federaal, Vlaams, in Brussel, maar ook in de vele steden en gemeenten. Waar onze burgemeesters, onze schepenen, onze gemeenteraadsleden elke dag het beste van zichzelf geven om hun stad, hun gemeente beter te maken. Zo trots ik ben op onze ministers, nog trotser ben ik op jullie.
Ik bladerde onlangs door een boek. Een managmentboek. Van David Alen. Daarin beschrijft die een methode, een aanpak, die ervoor moet zorgen dat je beter resultaat boekt. Dat je efficiënter werkt. Weet je hoe die methode heet? GTD. “Getting things done”. Dat is wat wij doen in de politiek. Dat is Open Vld. Dat zijn wij liberalen. In het bestuur van ons land, onze gemeenten. Getting things done. Niet klagen, niet zagen, niet zuchten, maar aanpakken. Dat doen we vandaag en dat zullen we blijven doen.
Beste vrienden,
Maandag leest de minister-president zijn Septemberverklaring voor. Dat hoop ik toch… Het is de laatste van deze legislatuur. Rustig uitbollen is voor ons geen optie. Teveel problemen, waar mensen elke dag mee kampen, snakken naar oplossingen. Wij rekenen erop dat de Vlaamse regering, ook in haar laatste jaar, deze problemen met daadkracht te lijf gaat.
En we kennen de problemen. Bijvoorbeeld die van vele jonge ouders. Die vandaag te vaak gedwongen worden om thuis te blijven. Om te stoppen met werken. Of om minder te werken. Omdat ze geen betaalbare plaats vinden in de kinderopvang. Dat kunnen, dat mogen we niet aanvaarden. Niet alleen omdat we iedereen nodig hebben. Maar ook omdat we – als we ons daarbij neerleggen – vijf stappen terug dreigen te zetten in de emancipatie van vrouwen.
Daarom hebben we voorstellen op tafel gelegd. Die moeten zorgen voor meer helpende handen in de kinderopvang. Voor meer opvangplaatsen. Voor minder werkdruk voor de kinderbegeleiders. Zodat we geen enkele jonge ouder nog dwingen om niet te werken. En we de keuze om al dan niet thuis te blijven écht vrij maken.
Ook onze bedrijven kampen met heel wat uitdagingen. Zoals de krapte op onze arbeidsmarkt. 1 op 3 beroepen in Vlaanderen is een knelpuntberoep. Elke vacature die niet ingevuld geraakt is verlies van welvaart. En betekent extra druk op mensen die vandaag aan het werk zijn. Daarom onze vraag om de Jobbonus te versterken. Om mensen aan te moedigen aan de slag te gaan. Door het verschil tussen werken en niet-werken groter te maken. Maar ook… om aan iedereen die voltijds werkt, ook zij met een laag loon, de garantie te geven elke maand rond te komen. Als we zeggen dat een job de beste garantie is tegen armoede, dan moet dat ook zo zijn. Werkende armen kunnen en mogen we anno 2023 niet meer aanvaarden.
Beste vrienden,
Er resten ons nog 9 maanden. 9 maanden om terug te vechten. Om mensen te overtuigen. Van onze ideeën. Van onze aanpak. Van onze mensen.
9 maanden waarin ik het beste van mezelf ga geven. De komende weken zal ik mijn voorstellen voor een vernieuwde en versterkte partij één voor één uitrollen. Zullen we onze talenten beter begeleiden en betrekken. Onze organisatie op punt zetten. De machine beter doen draaien. De band met onze lokale afdelingen en mensen versterken. En zullen we opnieuw aanknopen bij onze traditie van ideeënpartij. Die met nieuwe, frisse voorstellen komt die een antwoord geven op de vragen en bekommernissen van de mensen.
Op die manier kunnen en zullen we winnen. Daarvan ben ik overtuigd. Anders stond ik hier nu niet.
Een strijd die we samen moeten voeren.
Kijk links van u. Kijk rechts van u. Wij zijn allemaal liberalen. Medestanders. De vijanden zitten hier niet binnen. Niet in deze zaal. Zij zitten buiten. De vijanden van de vrijheid. De vijanden van de vooruitgang.
Het is voor onze vrijheid. Voor de vooruitgang dat we moeten opkomen. Meer dan ooit. Als één blok.
Op mij kan u rekenen. En ik weet dat ik ook op jullie zal kunnen rekenen.
Ik dank u.
SHARE