Freya Saeys (Open Vld): “Moeders met postpartum depressie hebben vaak last van sterke gevoelens van schaamte en schuld. Momenteel ontbreekt een systematische screening en is er te weinig oplettendheid voor de problematiek. We moeten ons doel bijsturen van het verwachtingspatroon van geluk en proberen via de zorgverleners om een sfeer te creëren waarin vrouwen openlijk kunnen en durven zeggen dat ze zich tijdens de zwangerschap of na de bevalling niet gelukkig voelen.”
Screening
De resolutie reikt zorgverleners die frequent in aanraking komen met zwangere vrouwen en vrouwen na hun bevalling, een screeningsinstrument aan. Met een simpele lijst van 10 vragen kan de aandoening makkelijk worden gedetecteerd. Eens de postnatale depressie gedetecteerd is het belangrijk om gericht door te verwijzen. Een verwijzingsregister moet zorgverleners daarin ondersteunen. “We vragen ook dat perinatale centra aandacht besteden aan de zwangerschapsdepressie. Wetenschappelijk onderzoek heeft immers aangetoond dat een zwangerschaps- en postnatale depressie negatieve gevolgen heeft voor de relatie tussen moeder en kind en voor de ontwikkeling van het kind zelf,” zegt Saeys.
Taboe doorbreken
Danielle Godderis-T’Jonck (N-VA) vindt het belangrijk om het taboe van de postnatale depressie te doorbreken. “10 tot 20% van de jonge moeders wordt geconfronteerd met zwangerschaps- of postnatale depressie. We moeten vooral een boodschap van bespreekbaarheid brengen. Daarom willen we zwangere vrouwen, hun partners en omgeving attenderen op de symptomen van deze aandoening,” zegt Godderis-T’Jonck. Dat kan tijdens de infoavonden voor zwangere koppels, via de vele publicaties van Kind en Gezin. “Ook zorgverstrekkers moeten we meer gevoelig maken zodat signalen van zwangerschapsdepressie en postnatale depressie vlugger worden opgepikt.”
Wetenschappelijk gefundeerde aanpak
Katrien Schryvers (CD&V) pleit voor een wetenschappelijk gefundeerde aanpak en verdere deling van expertise. “In Vlaanderen kennen we twee Moeder-Baby-Eenheden (Zoersel en Sint-Denijs-Westrem), waar de baby tijdens de behandeling van zijn mama mee kan verblijven. De grote expertise die deze eenheden intussen hebben opgebouwd moet mee ten dienste kunnen staan van andere residentiële en ambulante werkingen binnen de Geestelijke Gezondheidszorg. Ook vragen we het Federaal Kenniscentrum voor de gezondheidszorg en de twee Moeder-Baby-eenheden een medische richtlijn te ontwikkelen voor adequate screening en behandeling.”
Voor meer informatie:
Freya Saeys:
SHARE