De recente lancering van de staatsbon maakte de spaarder heel duidelijk dat er alternatieven zijn om de de zuurverdiende spaarcenten te parkeren. Hij is niet veroordeeld tot de klassieke spaarrekening met de lage rentes. “We hebben als overheid een signaal gegeven dat het loont om diverse opties te bekijken”, aldus federaal parlementslid Christian Leysen tijdens het vragenuur in de Kamer.
De Belg is van oudsher een spaarder. Dat is een goede zaak. Minder goed, vooral voor de spaarder zelf, is dat spaartegoeden wel vastgeroest lijken op weinig tot niks opbrengende rekeningen. Leysen: “Hierdoor ervaren de banken te weinig concurrentie en zijn ze niet altijd geneigd om hun rentetarieven op te trekken.”
Een wettelijke minimumrente zoals sommigen voorstellen klinkt goed maar gaat voorbij aan de complexe realiteit volgens Leysen.
Men negeert de eigen financieringsstructuur van elke bank en de complexiteit van de productenportfolio.
Bovendien, zo zegt Leysen, dreigen kleine retailbanken uit de boot te vallen met dergelijke one-size-fits-all maatregelen. Zij werken met nog kleinere marges.
Zowel onze NBB als de ECB zijn heel duidelijk dat ondoordacht ingrijpen de stabiliteit van ons bancair systeem in gevaar kan brengen.
Leysen: “Dé sleutel tot meer competitieve rentetarieven ligt bij het faciliteren van de mobiliteit van spaartegoeden tussen banken. Aan ons als overheid om het nodige te doen opdat de banken hun rente verhogen en aan de spaarder om zijn spaargeld mobieler in te zetten en niet uit gewoonte blijven plakken aan dezelfde bank die hen voor die jarenlange trouw weinig tot niet beloont. Dat doe je niet door de bewegingsvrijheid van banken door opgelegde rentevoeten aan banden te leggen, maar door het de klanten van die banken gemakkelijker en vrijer te maken.”
SHARE